Ν' αλλάξει ήθελε τον κόσμο όλο.
Χάριζε απλόχερα δώρα ωραία.
Και τι δεν είχε στο καπέλο,αλήθεια!
Της θέλησης το δώρο πάνω πάνω.
'Ονειρα παιδικά χρωματισμένα.
Της ευτυχίας το χρυσό ραβδάκι.
Το χρυσοκίτρινο το φως του ήλιου.
Το πλουμιστό της ομορφιάς φουστάνι.
Και φυσικά και της νεότητας το φίλτρο,
που οι γεροντότεροι πολύ ποθούσαν.
Όλα τα είχε το καπέλο του, βεβαίως!
Κι όπως τα χάριζε χωρίς διακρίσεις
ο κόσμος μας γινόταν πιο ωραίος.
Τρίκαλα
(Το ποίημα γεννήθηκε από μαθητές μου και μένα
σε μια τάξη του δημοτικού σχολείου Φλαμουλίου(15 Τρικάλων)
σε μια προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε το θέμα "ποίηση")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου