Μπες αρχηγός

Πού πάμε;
Πού πάτε;
Ρωτάμε , ρωτάτε.
Το παρελθόν κοιτάμε.
Ερείσματα,κτερίσματα
τις ρίζες μας ζητάμε.

Και να λοιπόν!
Εμείς στο παρόν.
Συχνές αναδρομές
θολές διαδρομές
βρισιές και πείσματα
δουλειές με'' βίσματα''.

Και  να !Στο αμήν!
Εμείς που πριν
το'' πνεύμα'' υψώσαμε
και''φώτα''δώσαμε,
χωρίς κανόνες
βαθιά πατώσαμε.

Στο μέλλον,μπρός!
Μπες αρχηγός!
Πάψε να κλαις.
Δώσε εντολές.
Κι άιντε να τρέξουμε
νίκες να δρέψουμε.

Τίκαλα

Βήμα βήμα

Μην κλαις καλή μου
και μην πικραίνεσαι.
Μικρό λουλούδι
μη μου μαραίνεσαι.

Κοίτα τ'αστέρια
για μας φωτίζουνε
κι όλα τα εμπόδια
παραμερίζουνε.

Μη μου δειλιάζεις
μπρος στ' αδιέξοδο,
μαζί θα βρούμε
εμείς την έξοδο.

Πιάσου απ' το χέρι
κι έλα προχώρησε.
Η μοίρα έτσι
για μας το όρισε.

Βήμα το βήμα
να περπατήσουμε,
στα όνειρά μας
φωλιά να χτίσουμε.

Τρίκαλα

Τρίκαλα

Μέσα στα Τρίκαλα βαδίζω
στα στενάκια σεριανίζω.
Βλέπω ανθρώπους που γνωρίζω
κι όλο στα παλιά γυρίζω.

Ταξιδεύει ο νους μου πάλι
σ'ομορφιές που φέρνουν ζάλη

Χαμηλά σπιτάκια φίνα
ταβερνάκια και ρετσίνα

Το ρολόι από το κάστρο
κι απ' τον ουρανό έν'άστρο
μου μιλούν για πόλη άλλη
πιο μοντέρνα πιο μεγάλη.

Τι κι αν όλα έχουν αλλάξει
κι έγινε ο αραμπάς αμάξι,
με το νου μου πάω πίσω
τα παλιά να ξαναζήσω.

Τρίκαλα

Λένε πως...

Στα  πάνελ τεχνοκράτες ειδικοί,
στελέχη από παγκόσμια ταμεία,
ασκήσεις ''επί χάρτου''επιχειρούν
με στόχο βασικό την ανεργία.

Το πρόβλημα ,μας λένε,θα λυθεί.
Θα γίνουν νέες θέσεις εργασίας.
Θ' αλλάξουν, οι θαυματουργοί,
το πρόσωπο της κοινωνίας.

Μα η νιότη μες σε θάλασσες φραπέ
και στο ''περίμενε 'ριγμένη,
νιώθοντας τ' άδικο κάποια στιγμή
θα βαρεθεί να περιμένει.

Σαν το τσουνάμι τότε θα χυθεί
σαν κύμα άγριο θα πέσει
και για το ότι ήθελε συμβεί
αυτή καμιά δε θα 'χει σχέση.

Ο δράστης θα'ναι τέκνο της ψευτιάς
της κοροϊδίας γέννημα και θρέμμα
και τότε ίσως γίνει δυνατό
να ξεκολλήσουμε απ' το τέλμα.

Τρίκαλα

Ποιος ξέρει

Τα βάσανα κι οι στεναγμοί
σε τούτα 'δώ τα χρόνια
δε λένε να 'χουν τελειωμό
θαρρείς πως είν' αιώνια.

Για μεροκάματο κινάει
της εργατιάς τ' ασκέρι,
πιάνεται απ' την ελπίδα του
και πάει χέρι χέρι.

Ποιος ξέρει τάχα τ' αύριο
τι κρύβει,τι θα φέρει,
γι' αυτούς η λύπη κι η χαρά
έχουνε γίνει ταίρι.

Τρίκαλα

Presse am bahnhof Berlin, μεσάνυχτα για εφημερίδα

Βρέχει ξανά κι απόψε,βρέχει!

Κι ως περιμένουν μ'αγωνία

οι στάλες στάζουν στην καρδιά τους.

Βρέχει συχνά σ'αυτόν τον τόπο

το ξέρουν τόσα χρόνια τώρα.

Μα στην πατρίδα δεν είν'έτσι.

Περίσσια λιάζει εκεί και θέλγει.

Μ'αυτοί ,εδώ!Σαν κάθε βράδυ.

Αναμονή για εφημερίδα.

Μεσάνυχτα,μα όλοι ωστόσο

δηλώνουν σταθεροί αναγνώστες

και του''γιατί''τέλειοι γνώστες.

Εδώ ετούτη η εφημερίδα

είν' ένα  χάδι απ'την πατρίδα

ανάκατο με κάποια ελπίδα.

Βερολίνο (1987-1992)

Ο γερο-ναύτης

Λάδι ο γιαλός
κι ο ήλιος σβήνει,
μ'αυτός στο πέλαγος
το βλέμμα στήνει.

Σάμπως η θάλασσα
κάτι θα φέρει,
μα τι είν'αυτό
κανείς δεν ξέρει.

Όλη η ζωή
μέσα στο κύμα,
μεγάλη απόφαση
μ'ένα του βήμα.

Κρύος βοριάς
κι είχε ψιχάλα,
καθώς δρασκέλιζε
του πλοίου τη σκάλα.

Ταξιδευτής
 απ'άκρη σ'άκρη,
σ'όλες τις θάλασσες
σ'όλα τα μάκρη.

Μα τώρα πια
απ'το μουράγιο
βλέπει τη θάλασσα
κι αντλεί κουράγιο.

Θήβα (1980-1987)

Του λιμανιού ο τρελός

Στο λιμανάκι εκεί
με το'να χέρι αντήλι
κουνάει ένα μαντίλι
αργά μα ρυθμικά
στους ήχους που φεύγοντας
αφήνουν τα βαπόρια,
στους ήχους που γνώριμοι
του έρχονται στ'αυτιά.
Στους ήχους που'ναι ότι έμεινε
απ'τη μισή ζωή του.
Ζωή που άφησε ανοιχτά
μαζί με το βαπόρι
μες σε νερά πηχτά.
Στο λιμανάκι εκεί
κουνάει ένα μαντίλι
απ'όταν βγήκε στη στεριά.
Κι όλοι το ξέρουν πια.
Μισή ζωή χαμένη
κι η άλλη σαλεμένη.

Θήβα (1980-1987)

Μελίνα

Τώρα πορεύεσαι στο φως,
πνοή κι αγέρας.
Στίχος, τραγούδι κι έρωτας
κι ένα κομμάτι Ελλάδα!

Τρίκαλα 10-3-1994

Συμβουλή σε έφηβους

Σαν άρχισες να ψάχνεις,
δεν είχε ακόμα φυσήξει ο άνεμος
στα  λιμανάκια των πόθων σου.
Ούτε οι ζωογόνοι σπασμοί συντάραξαν
τις πολυδαίδαλες πτυχές του είναι σου.
Μόνο το βλέμμα σου
φανέρωνε τη βούληση.
Κι έξαφνα έφτασες.
Βρίσκεσαι μπρος στην πιο κρίσιμη πόρτα.
Άκου,λοιπόν,πριν τη διαβείς,
μια συμβουλή για να ξανάβγεις νικητής
Μπαίνοντας στο λαβύρινθο της αναζήτησης
του μίτου μην ξεχνάς την ιστορία.
Ο κίνδυνος ποτέ δεν ήταν ο Μινώταυρος
μα τ'αδιέξοδα του λαβυρίνθου.

Βερολίνο (1987-1992)

Νανούρισμα

Περνά περνά η μέλισσα.
Να σου θυμώσω θέλησα
μα εσύ μιλιά.
Γύρω γύρω όλοι
και μέσα εσύ το φόλι
σε μια αγκαλιά.

Ανέβηκα στην πιπεριά
μ'από την άλλη τη μεριά ,
να μη με δεις.
Νάνι νάνι το μωρό μου,
το μωρό μου τ'ακριβό μου
να κοιμηθείς.

Κοιμήσου και παράγγειλα
στον κόσμο το ανάγγειλα,
σα σηκωθείς,
κουκλιά χαριτωμένα
κι ένα φιλί από μένα
για να χαρείς.

Τρίκαλα

Εμείς

Εσύ
Τρεμάμενο στα χέρια μου πουλί.
Δυο μάτια μ'ένα χρώμα σμαραγδί.
Λουλούδι μ' ευωδιά παντοτινή.

Εγώ
Σε βλέμμα σμαραγδί να κολυμπώ.
Ζεστά στην αγκαλιά να σε κρατώ.
Να νιώθω πως για σένα μόνο ζω.

Εκεί
Στη γνώριμη γωνιά,τη σκοτεινή.
Γνωρίσαμε το τι θα πει φιλί.
Τον έρωτα,το πάθος,τη ζωή.

Τρίκαλα

Αλήθειες

Στον καιρό μας τα τόσα που βλέπεις 
είν' αλήθειες που λέει ο καθρέφτης, 
στον καιρό μας τα τόσα που ακούς, 
παραμύθια που λέει ο παππούς.

Αχ, Ελλάδα μάνα του κόσμου, 
το κουράγιο που έχασα δωσ' μου, 
να γυρεύω ακόμα αλήθειες,
που 'χουν γίνει των λίγων συνήθειες. 

Κάθε μέρα πουλούν κι αγοράζουν 
υποσχέσεις και ελπίδες μοιράζουν, 
κάθε μέρα τα όνειρα σβήνουν, 
στα ψευτόλογα που όλοι μας δίνουν.

Αχ, Ελλάδα μάνα του κόσμου, 
το κουράγιο που έχασα δωσ' μου, 
να γυρεύω ακόμα αλήθειες, 
που 'χουν γίνει των λίγων συνήθειες.

Τρίκαλα 

Το ποίημα περιλαμβάνεται μελοποιημένο στο cd ''Ακουσμάτων απόσταγμα''.

Αστέρι μου

Μέτρησα κι απόψε τ'άστρα
και τα βρήκα πιο πολλά.
Έφταιξαν τα δυο σου μάτια
που τα μέτρησα κι αυτά.

Είσαι φως αγαπημένη
ύπαρξη πλανητική.
Με παρέσυρες και πάλι
σε ονειρική στιγμή.

Έλα ας κλείσουμε τα μάτια
και ας ταξιδέψουμε.
Να ξεφύγουμε λιγάκι
έλα να χορέψουμε.

Έχει ο κόσμος καταντήσει
ένα λογιστήριο.
Για ερωτικούς πλανήτες
ας κόψουμε εισιτήριο.

Έλα ας κλείσουμε τα μάτια
να ονειροπολήσουμε
και ο πόθος αν μας κάψει
μ' έρωτα ας τον σβήσουμε.

Τρίκαλα

Αγαπημένη

Τι όμορφη που είσαι πάντα!
Τι όμορφα χαμογελάς!
Κρυστάλλινα τα δυο σου μάτια.
Τρελαίνομαι σαν με κοιτάς.

Χρυσή η πλεξούδα των μαλλιών σου.
Άμμος της θάλασσας ξανθή.
Τα χείλη σου,σάρκα κεράσι,
αστείρευτη δροσοπηγή.

Στόμα μου λεπτοσμιλεμένο,
του έρωτα τραγουδιστή,
γλυκά πως μ'αργοταξιδεύεις
σ'ονειρική διαδρομή.

Γλυκόφτιαχτή μου μελωδία,
στης ευτυχίας μου τη ρότα.
σε τραγουδώ νότα τη νότα
ερωτευμένος όπως πρώτα.

Τρίκαλα