Του έρωτα ταξίδι

Όμορφος που είν' ο πηγεμός
για της χαράς τα μέρη!
Η σκέψη με φτερουγισμούς
γοργά με ταξιδεύει .
Κι ο δρόμος, που 'δειχνε μακρύς
όλο και λιγοστεύει.
Χαμογελάει  ο ουρανός
χαμογελάει ο δρόμος
μα εγώ μες το ταξίδι μου
ακόμα νιώθω μόνος.
Νιώθω ή μήπως με γελά
του έρωτα ο πόνος;
Έφτασα κι απ' την πόρτα της
η αγάπη μου προβαίνει.
Είναι γλυκιά και όμορφη
σα μυγδαλιά ανθισμένη
με σάρκα ανοιχτορόδινη
κι αγουρογινωμένη.
Με μάτια πράσινα ελαφρά
σαν τ' Απριλιού το φύλλο
το κάθε της το μάγουλο
κοκκινισμένο μήλο.
Όμορφη που 'ναι η αγάπη μου!
Μα ο ήλιος πέρα γέρνει
γοργά η νύχτα απλώνεται
και μύρια αστέρια σπέρνει
Ο γυρισμός με καρτερεί,
με περιμένει ο δρόμος ,
μα δε μου καίγεται καρφί
για δε γυρίζω μόνος.

Τρίκαλα

Σε ψάχνω

Στη γέμιση του φεγγαριού
στων τριζονιών το γλέντι
στις δροσοστάλες της νυχτιάς
της  νεραϊδογεννήτρας.
Εκεί θε να 'ρθω να σε βρω
να σε καλογνωρίσω.
Δεν ήξερα και σ' έψαχνα
στης μέρας τα λημέρια,
στου ήλιου τα καμώματα
τα συννεφοπαιχνίδια.
Ώσπου μου το ΄παν τα πουλιά,
τα νυχτοτρανεμένα,
να μη σε ψάχνω μες στο φως
μα πέρα από το δείλι.
Κι αν θέλω αλήθεια να σε βρω
τ' αστέρια να ρωτήσω,
τι εκείνα ξέρουν μοναχά
που κρύβεται η αγάπη.
Εκεί θε να 'ρθω να σε βρω
στου φεγγαριού το δρόμο
στις δροσοστάλες της νυχτιάς
της νεραϊδογεννήτρας

Τρίκαλα

Ανάδρομη σκέψη

Η σκέψη του σ' ανάδρομη πορεία.
Η μέρα βροχερή και κρύα.
Στις φωτεινές διαδρομές των αστραπών
ταξίδευαν οι κρότοι κεραυνών.
Μα έμοιαζαν εκείνη τη στιγμή,αλήθεια,
πως  ξεπερνούσαν τη συνήθεια.
Στρέφοντας προς τα 'κει την προσοχή του
ταξίδεψε στην πρότερη ζωή του.
Πολλά σωστά και μύρια λάθη
μέχρι η ψυχούλα του να μάθει.
Την ευκαιρία μη θέλοντας ν' αφήσει,
είπε τους φόβους του  να ψηλαφίσει.
Μα η σκέψη του ανούσιο το βρήκε
ανάμεσα στους φόβους και σ'εκείνον μπήκε.
Επίμονα τον ώθησε  στο τώρα.
Είχε κοπάσει πια κι η μπόρα.
Παρέδωσε τμήματα του "πριν" στη λήθη,
τον εαυτό του σε ζωή συνήθη
και τα όνειρά του τα πολλά
στου μέλλοντος την αγκαλιά.

Τρίκαλα

Ταξίδι

Απλώνοντας τα χέρια
στον αστερισμό της Παρθένου,
έχοντας αυτό για μέγιστο των αξιών,
κίνησες τη σκέψη σου σ'ατέρμονη πορεία.
Κάποιοι λεν το ταξίδι σου πόθο.
Και το κορμί τ΄αγλάισμα στο φως
αρχή των πάντων ονομάζουν.
Μην το ξεχνάς!
Ποιητική αρχή το φως
κι η βούληση σκοτάδι.

Βερολίνο (1987-1992)

Ενδοσκόπηση

Η αποκάλυψη έγινε.

Στο πρόσταγμα για ενδοσκόπηση

το "εγώ", κραταιό μέχρι τώρα, γκρεμίστηκε.
Η φωτοχυσία στο πεδίο της έρευνας

ιδιάζον γεγονός θεωρήθηκε.

Ο ποταμός προς στιγμήν πισωγύρισε

ανιχνεύοντας την ως τώρα πορεία του.

Ο σκοπός ονομάστηκε"εξακρίβωση των αιτίων".

Στο σφυροκόπημα του "ως έχει"

η οργιώδης φαντασία μαζεύτηκε.

Η Χαλιμά αφαιρέθηκε απ' τα παραμύθια της.

Καθώς η οπτική γωνία της έρευνας άλλαξε,

γρήγορα μίκρυναν τα ως τώρα μεγάλα.

Με τη διαπέραση των στεγανών

το αδιόρατο πέπλο σχίστηκε.

Με την ελάττωση της υπερμεγένθυσης

η αποκάλυψη έγινε.

Καιρός πια, για δίχως λάθη πορεία

Θήβα (1980-1987)

Υψιπετώντας

Κάτω, στα μέρη της θύμησης,
σκέψη και λόγος αφημένα.
Δεν ξέρω αν είν' αυτό εγκατάλειψη
ή φάση όμοια της νάρκης.
Η αναρρίχηση,στην κορφή της ονείρωσης.
Στο πέταγμα των γερανών πορεία.
Κλίση, διόρθωση, επαναφορά.
Αγέρας, ο κυβερνήτης των πάντων.
Εντολέας ο Αίολος.
Κλειδούχος πηγεμών και γυρισμάτων.
Κάτω στα μέρη της θύμησης
σκέψη και λόγος σε δράσεις.
Δράσεις και αντιδράσεις
και κινήσεις μικρές,κοντινές.
Όσο τ' ανθρώπινα βήματα
ή τα δρομολόγια των μυρμηγκιών.
Η πτήση τελείωσε.
Κατεβαίνω.
Θεωρείται πάντοτε τύχη
μια επιτυχημένη προσγείωση.

Βερολίνο (1992)