Κόντρα συνθήκες

Πουλί σε πρωτοπέταγμα
που ο αγέρας το κοντράρει.
Κεντράδι σπόρου που απ' τη Γη
δροσιά ζητά να πάρει.
Μικρό αγρίμι του βουνού
σε παγερό λαγκάδι.
'Ετσι η νιότη αισθάνεται
σήμερα   " εν Ελλάδι".

Τρίκαλα  (2013)

Ακριβή μου

Βασανάκι μου γλυκό
όνειρο μοναδικό.
Φιλντισένιο μου κορμί
μη μου λες πια μη και μη.
Γύρε πάνω μου γλυκά
ν' ανασάνω γιασεμιά.
Δωσ' μου ένα γλυκό φιλί
Δύση μου κι Ανατολή.

Τι είναι τούτη η ζωή
δειλινό ή χαραυγή.    (R)
Τι είναι τούτη η ζωή
σ' αγαπώ πολύ.

Αστεράκι αποσπερνό
κοίταξέ με πως πονώ.
Θάλασσά μου γαλανή
του έρωτά μου εσύ φωνή.
Δώσ' της φίλτρο μαγικό,
κάνε με έτσι τυχερό,
να γενεί παντοτινή
της καρδιάς μου η ακριβή.

Τι 'ναι τούτη η ζωή
τέλος τάχα ή αρχή.   (R)
Τι 'ναι τούτη η ζωή
σ'αγαπώ πολύ.

Τρίκαλα

Ομοίως κι απόψε,Γαβριέλα

Εκ παντείων οι κίνδυνοι!
Στις ψυχοκρύπτες σου ύφανες
πολύμορφους κόμπους και ιστούς.
Στα χρονοντούλαπα ολόγυρα
φροντίδες κρέμασες για κρόσσια.
Αβέβαιες οι ταλαντώσεις
του υπαρξιακού εκκρεμούς.
Μ' απόψε πρέπει!
Η λύτρωση αυτοσκοπός,
καθώς η ανάσα κόβεται
σε ισόχρονα μουσικά ακούσματα.
Πόθος ο λόγος κι η προσπάθεια πόθος.
Κι όμως!
Πάλι η εκτέλεση ημιτελής.
Απ' τ' αντηχείο της ψυχής
ήχος δε βγαίνει.
Ο γλυκασμός την πλάση γέμισε,
μα εσένα όχι.
Αχ! Το σιρόπι των χειλιών
πως γίνεται χυμός της πικραλήθρας!
Κι απόψε έγινες πομπός,
ενώ ποθούσες δέκτης.

Τρίκαλα
Περιλαμβάνεται στην Ανθολογία Τρικαλινής Ποίησης (Τρίκαλα 1994)

Μακάριοι οι εννοήσαντες

Στο τριβείο του μεγαλείου Σου
οι φωνές των αβίων έσπασαν
σε ήχους πλάγιους.
Κρότοι και συριγμοί και αντίλαλοι
γραμμένοι σε νότες προϋπάρχουσες.
Ακουστικά κεντίδια θόλου κωφού
ποτισμένα με φως θαμβικό.
Μεταφορές αρχέγονες,
δοσμένες με κωδικούς και σύμβολα,
πλημμύρισαν την κιβωτό σου.
Η ύλη απλή και ευκολόχρηστη.
Νερό και χώμα.
Χώμα και άνεμος.
Παρθενική η μήτρα
και το στροβίλισμα αέναο.
Ατέρμονη πορεία και λειτουργία απόλυτη.
Άξιοι πάντως,άξιοι,της αρχής οι αιτούντες.
Αλλά μακάριοι και  οι  εννοήσαντες
τα ανεξήγητα ως απλά.

Τρίκαλα
Περιλαμβάνεται στην Ανθολογία Τρικαλινής Ποίησης (Τρίκαλα 1994)

Άποψη

Η γενεσιουργός αιτία,
η περιέχουσα το αρχέγονο κύτταρο,
η φυτρωμένη στο θόλο.
Κι η κάψα η πολύσχημη
με τα ακτινωτά σέπαλα,
η κυοφορούσα.
Θρονιασμένες στο πεδίο του ανεξήγητου
ταλανίζουν τα πλήθη των γνωστικών,
θολώνοντας τους τηλεσκοπικούς κρυστάλλους.
Παρακολουθούν μ' ενδιαφέρον
τις ερμηνείες της ιστορίας,
καθώς και τις αρωγούς προσπάθειες όποιας θρησκείας.
Κι έτσι ευρισκόμενες σε ιερή συνουσία
γεννοβολούν το αύριο ελαφρώς μειδιώντας.

Τρίκαλα
Περιλαμβάνεται στην Ανθολογία  Τρικαλινής  Ποίησης(Τρίκαλα  1994)

Απρόσμενα

'Έτσι θα γίνει!

Της συνοχής θα σπάσουν οι δυνάμεις.

Σ' άλλη τροχιά ο ήλιος θα κυλήσει,

τη Γη στο έρεβος θ' αφήσει.

Ύστερα ,αν ίσως κάτι ξαναγίνει,

απ' το μηδέν θα ξεπηδήσει.

Η φύτρα της ζωής βλαστούς αν δώσει

μέσ' απ΄το πιο βαθύ σκοτάδι θα 'ναι.

Σιγά σιγά ως θα ξανάρχεται το φως,

η θάλασσα πάλι θα  γενεί τροφός

Κι έτσι η ζωή, μονοκύτταρη πλέον και πάλι, 

τις αλλεπάλληλες θ' αρχίσει διαιρέσεις.

Τρίκαλα

Τσουνάμι

Παρασέρνοντας τους καιρούς
θριαμβικά εισέβαλε.
Με την είσοδο συντριβή.
Με την έξοδο όλεθρος.
Ανέτοιμοι αντιδράσεων
έζησαν την αλλοίωση.
Μηδέ των απ' αιώνων πολλών
δημιουργία σεβάστηκε.
Μηδέ την πλαστική τους πρόοδο.
Ικανό χρόνο ζώντας απόκοσμα
τρομαγμένοι ξεπρόβαλαν.
Απ' τις ελπίδες του καθείς
συγκέντρωσε ό,τι απόμεινε.

Τρίκαλα

Η συνοδεία

Χύθηκε το νερό απ΄του σύννεφου την άκρη,
ξεδίψασαν της φλαμουριάς οι κλώνοι.
Δε βιάστηκαν καθόλου οι πεζοπόροι
και μ' απορία στάθηκαν για λίγο.
Συντάραζε ο ήχος της καμπάνας
και η γοερή κραυγή της μάνας.
Χυμένα ξέπλεκα μαλλιά στους ώμους,
εσκέπαζαν το πρόσωπο,τους πόνους.
Δεν ήξερες αν έκλαιγε ο αγέρας,
αν κλάμα κι η λαλιά μιας καρδερίνας.
Τ' αντρίκιο πρόσωπο ο πατέρας
αν άγγιζε τα σύνορα της τρέλας.
Η συνοδεία όδευε αγάλι
κι όλων οι σκέψεις σε μια ζάλη.
'Ετσι με τάξη πέρασε ο θρήνος
ενώ κρατούσε ακόμα η μέρα.
Κι αφού λυθήκαν οι αρμοί της συνοδείας
κάποιοι εξηγούσαν το μοιραίο.
Πώς τ' άτυχο το παλικάρι,
που ήθελε κάποτε "τρανός"να γίνει,
έπνιξε κάθε όνειρό του
μες σε μια δόση ηρωίνη.

Θήβα (1980-1987)

Λείπεις

Σκληρό το χέρι σου που εκτέλεσε
αυτό που η ψυχή σου επιθυμούσε.
Κακό που ξέχασες πως τον ανήφορο
γλυκό το κατηφόρι ακολουθούσε.

Μα το παράπονο δεν είναι μόνο που 'φυγες
δεν είναι μόνο αυτό που μας πονά.
Είναι π' ορφάνεψαν τόσα τριγύρω μας
τόσα που φρόντιζες καθημερνά.

Θήβα (1980-1987)

Κλοπή ονείρων

Μες στης ζωής την παραζάλη
πότε εμείς και πότε άλλοι
σ' αγώνα δρόμου με σκυτάλη
τρέχουμε όλοι χρόνια τώρα
κάθε στιγμή και κάθε ώρα
στίβος απ' άκρη σ' άκρη η χώρα.

Και όμως κάποιοι κύριοι
τρανοί και επιτήδειοι
της νιότης μας τα όνειρα
τα κλέβουνε παμπόνηρα.

Κάποιοι εδώ κάποιοι πιο πέρα
χτίζουν το αύριο όλη μέρα
σχίζει η φωνή τους τον αέρα.
"Όποιος του δίκιο του εργάτη
χτυπά με πείσμα και γινάτι
βγάζει το ίδιο του το μάτι."

Και όμως κάποιοι κύριοι
τρανοί και επιτήδειοι
κάνουν πως τάχα δεν ακούνε
πως τ' άδικο δεν το θωρούνε.

Τρίκαλα