Ομοίως κι απόψε,Γαβριέλα

Εκ παντείων οι κίνδυνοι!
Στις ψυχοκρύπτες σου ύφανες
πολύμορφους κόμπους και ιστούς.
Στα χρονοντούλαπα ολόγυρα
φροντίδες κρέμασες για κρόσσια.
Αβέβαιες οι ταλαντώσεις
του υπαρξιακού εκκρεμούς.
Μ' απόψε πρέπει!
Η λύτρωση αυτοσκοπός,
καθώς η ανάσα κόβεται
σε ισόχρονα μουσικά ακούσματα.
Πόθος ο λόγος κι η προσπάθεια πόθος.
Κι όμως!
Πάλι η εκτέλεση ημιτελής.
Απ' τ' αντηχείο της ψυχής
ήχος δε βγαίνει.
Ο γλυκασμός την πλάση γέμισε,
μα εσένα όχι.
Αχ! Το σιρόπι των χειλιών
πως γίνεται χυμός της πικραλήθρας!
Κι απόψε έγινες πομπός,
ενώ ποθούσες δέκτης.

Τρίκαλα
Περιλαμβάνεται στην Ανθολογία Τρικαλινής Ποίησης (Τρίκαλα 1994)