Ευθύνες

Αυτός και τα δέκα του χρόνια
κι ένα πλήθος που πήγαινε,ερχόταν.
Ξεχώριζε αμέσως
σαν τη φωτεινή πορεία διάττοντα
π'αυλακώνει την ξάστερη νύχτα.
Ξεχώριζε αμέσως!Μα το μέλλον του σκοτεινό.
Και τ'αστέρια του,μύριες όσες κατάμαυρες σκέψεις.
Το σκοτάδι βαθύ ύστερα ήρθε
και το πλήθος ανάλαφρα εχάθη,
έτσι ως χάνονται οι σκιές κάθε δείλι
σαν ο ήλιος στην κλίνη του γέρνει.
Μόνο εκείνη η βιτρίνα των δώρων
η βιτρίνα με τα τόσα παιχνίδια,
στέλνει ακόμα στα γκρίζα του μάτια
το ζεστό,τ'απαλό της το φως.
Να εκεί η φυσαρμόνικα ίδια
σαν του Γιάννη που δεν του τη δίνει,
σαν εκείνη που δεν του αγοράζουν,
σαν αυτή που δεν είχε ποτέ.
Απόψε μπροστά στη βιτρίνα,
στη σπασμένη βιτρίνα των δώρων,
την κοινωνία την πιάσαν να κλέβει
μια μικρή φυσαρμόνικα,λέει,
που δεν παίζει μα μόναχα κλαίει.

Τρίκαλα
Περιλαμβάνεται στην Ανθολογία Τρικαλινής Ποίησης(Τρίκαλα 1994)