Στων ματιών σου τ'ατέρμονα βάθη
τις εικόνες αμέτρητες δίνουν,
μίας χώρας μικρής,της Ελλάδας
κι απ'τη βρύση του μόχθου ας πίνουν.
Στου μυαλού σου τους άπειρους δέκτες
απιθώνουν αδιάκοπα γνώσεις.
Στη ζωή σα θα βγεις να παλέψεις
απ' αυτές θα σου πουν για να δώσεις.
Στης καρδιάς τη ζεστή σου φωλιά
κρύβουν 'κει μοναχά καλοσύνη.
Να 'σαι εχθρός της κακίας σου λεν
να 'σαι φίλος με τη δικαιοσύνη.
Για του πνεύματος λέω τους εργάτες
για τους δασκάλους σου λέω,μαθητή,
οπού ακούραστοι μέρες και χρόνια
τη δική σου σμιλεύουν μορφή.
Κι ω!μικρέ μου,μικρέ μαθητή!
Τι τρανή των δασκάλων χαρά
κάποια μέρα σα δουν τα παδιά,
με τη σμίλη της γνώσης στα χέρια
να σμιλεύουν το μέλλον κι αυτά.
Θήβα(1980-1987)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου