αργός, μακρύς, ατέλειωτος
ακούστηκε ο κρότος.
Ατέλειωτος ν' αναθυμάει
γενιά γενιά για 'κείνο.
Εκείνη δεν ήταν πόρτα.
Γίγαντας ήταν που 'πεσε
και πλάκωσε για πάντα
το φόβο και τη δούλωση
τη βία του δυνάστη.
Κι εκεί ακριβώς οπού 'πεσε,
στην τσιμεντένια αυλή,
φύτρωσε το αιώνιο
της λευτεριάς δεντρί.
Θήβα (1980-1987 )
(Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ανθολογία ομιλιών ποιημάτων και τραγουδιών του Δημ.Λιάρου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου