Παιδί Αμπελουργέ,αμπελουργέ
πες μας για το αμπέλι.
Είναι εργασία εύκολη
ή μήπως κόπο θέλει;
Αμπελουργός Τ' αμπέλι, να το ξέρετε,
θέλει πολύ μεράκι.
Θέλει δουλειά απ' το πρωί
ίσα με το βραδάκι.
Θέλει γέρο στο κλάδεμα
να ξέρει τι να κόψει,
ν' αφήσει καρπερούς βλαστούς
τ' αμπέλι να προκόψει.
Στο σκάψιμο θέλει γερό
και άξιο παλικάρι,
για να σκαφτεί πολύ βαθιά
κι ανάπτυξη να πάρει.
Θέλει και βλαστολόγημα
και θειάφισμα επίσης.
Θέλει φροντίδα περισσή
ώσπου να το τρυγίσεις.
Παιδί Σταφύλι μου, γλυκόρωγο,
σταφύλι μου,μοσχάτο,
πες μας την ιστορία σου,
σταφύλι μυρωδάτο!
Σταφύλι Μια μάνα κληματόβεργα
εμέ στον κόσμο φέρνει
και κάτω από τα φύλλα της
γλυκός ύπνος με παίρνει.
Κι αγάλι αγάλι οι ρώγες μου
φουσκώνουν πρασινίζουν
και με χυμό, γλυκό χυμό,
αρχίζουν και γεμίζουν.
Με καμαρώνει ο αμπελουργός
και με γλυκοκοιτάζει.
Εμένα και τ' αδέρφια μου
κάθεται και θαυμάζει.
Κι όταν φουσκώσει για καλά
η ρώγα και μαυρίσει
ο αμπελουργός, χαρούμενος,
θά 'ρθει να με τρυγήσει.
Παιδί Κι εσύ, κρασί, γλυκό κρασί,
τι έχεις να δηλώσεις;
Τα μυστικά που σ'αφορούν
πρέπει να φανερώσεις.
Κρασί Λοιπόν, παιδιά, ακούστε με.
Ξεκίνησα απ' το μούστο.
Το πώς κρασάκι έγινα
έχει μεγάλο γούστο.
Μόλις πάτησαν τα τσαμπιά
έτρεξα εγώ, ο χυμός τους.
Όλοι με δοκιμάσανε
και γλύκανε ο λαιμός τους.
Μούστο με είπαν αρχικά,
μ' έβαλαν στα βαρέλια
κι άρχισαν τρελό χορό
τριγύρω μου με γέλια.
Κι έμεινα μέσα εκεί, παιδιά,
μέχρι κρασί να γίνω.
Και στην υγειά σας τώρα, να!
Εδώ μπροστά σας πίνω.
Παιδί Τσίπουρο, εσύ τι θα μας πεις;
Τι νέα έχεις φέρει;
Για σένα κάθε ένα παιδί
τι πρέπει ίσως να ξέρει;
Τσίπουρο Εγώ είμαι το τσίπουρο
ποτό με αλκοόλη.
Δεν κάνει να με πιουν παιδιά
κι ούτε οι μεγάλοι όλοι.
Κρύβω το πνεύμα του κρασιού
καλά στην ύπαρξή μου.
Παρακαλώ πάρα πολύ
όχι νάζια μαζί μου.
Όποιος μ' εμένα τα έβαλε
και κόντρα μ΄έχει πάει,
τον τιμωρεί το πνεύμα μου
κι όλο παραμιλάει.
Όποιος με μέτρο λίγο πιει
νιώθει ευτυχισμένος.
Μα όταν όμως παραπιεί
τρεκλίζει μεθυσμένος.
Παιδί Νόστιμο, μουστοκούλουρο,
πες μας τη συνταγή σου.
Πού οφείλεις άραγε εσύ
τη νόστιμη ύπαρξή σου;
Μουστοκούλουρο Μούστος κι αλεύρι οι γονείς
που μ' έχουνε γεννήσει.
Ανθρώπων χέρια,βέβαια,
μ' έχουν δημιουργήσει.
Σε μια λεκάνη ήμουνα
εγώ, μαλακό ζυμάρι
κι εκεί μέσα περίμενα
χεράκι να με πάρει.
Με πήρε και με έφτιαξε
κύκλους και τριγωνάκια
και σχέδια διάφορα
φιόγκους και κοτσιδάκια.
Και να 'μαι τώρα εδώ μπροστά
μ' αρώματα γεμάτο.
Καλά ψημένο κι όμορφο
και νόστιμο κι αφράτο.
Παιδί Λοιπόν, εδώ τελειώσαμε
(στο κοινό) την παρουσίασή μας.
Ευχαριστούμε που είσαστε
όλοι εδώ μαζί μας.
Βεβαίως,θέλω να σας πω
αυτή την ευκαιρία,
πρόθυμα μας την έδωσε
το θέμα"Αμπελουργία"
Σα μαθητές που θέλουμε
να είμαστε εντάξει
καθίσαμε και βάλαμε
τα πράγματα σε τάξη.
Είδαμε αμπέλια από κοντά
κι από φωτογραφίες.
Φτιάξαμε ομάδες ήσυχα
και δίχως φασαρίες.
Φωτογραφίες βγάλαμε
η κάθε μια ομάδα.
Ο χρόνος απασχόλησης;
Μια ώρα τη βδομάδα.
Πατήσαμε ομαδικά
και κάμποσα σταφύλια.
Λες και γινόταν πόλεμος
με δίχως καριοφίλια.
Έτρεξε μούστος κόκκινος
ήπιαμε και λιγάκι.
Στο τέλος τον μαζέψαμε
σε ένα βαρελάκι.
Τ' αφήσαμε καιρό πολύ
μέχρι κρασί να γίνει.
και τέλος μια μετάγγιση
τέλειο οίνο δίνει.
Μετά το εμφιαλώσαμε!
Βεβαίως! Τι θαρρείτε;
Είμαστε πρώτοι αμπελουργοί,
μη μας περιφρονείτε.
Οι φλούδες μα και τα τσαμπιά
θα 'βγαιναν τσιπουράκι.
Όμως κρίμα! μας ξίνισαν
και φτιάξαμε ξιδάκι.
Λοιπόν, εδώ τελειώσαμε
και πρέπει να σας πούμε,
πως όλα αυτά τα κάναμε
δίχως να κουραστούμε.
Ευχαριστούμε που ήρθατε
να παρακολουθήσετε
Και τώρα χειροκρότημα
να μας ευχαριστήσετε.
Τρίκαλα
(Το έμμετρο αυτό σκετς δημιουργήθηκε για να "ντύσει" την εργασία μαθητών μου στην Ευέλικτη Ζώνη του προγράμματος του Δημοτικού Σχολείου Φλαμουλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου